AbanozLAND

"Günaydın!", demekle başlamak istiyorum söze.. Gergin ve sıkıntılı bir geceden sonra, kalkıp hemen birşeyler karalamanın iyi geleceğine karar verdim. Aklımdakileri yazmak ve avaz avaz bağırmak istiyorum. Size soruyorum akraba deyince, hem de yakın akraba, aklınıza ne gelir? Benim açıkcası samimiyet, sevgi, yardım etmek. İyi günde, kötü günde..


Ama benim bu aralar aklıma fesatlık, düşmanlık, çekememezlik geliyor. Ankara'da ki oğluma ev tuttuk, çok makul bir fiyata ev sahibi haklı olarak devlet memuru kefil istiyor. Shrek yeğenine durumu anlatıp, "Olur" cevabını alınca, oğlanı Ankara'ya yolladık. Son dakikada söylenen laf şu "Ben yeminliyim kefil olamam.'.'  İnsanlar ne kadar çok sadıklar değil mi yeminlerine? O kadar garip ki .. Hem seni seyredip, hem de hiç hakları olmadan fikir yürütebilen, sonra da yardım isteyince yeminliyim diyebilecek yüzsüz insanlarla dolu etrafım. Bu anlattığım mevzu sadece çok küçük bir misal, artık o kadar doluyum ki kardeş, amca, teyze, hala bu gibi kavramalar bana itici gelmeye başladı.


Benim yıllar sonra bulduğum ve bu tarz konularla, alakalı muzdarip olduğunu düşündüğüm bir halam var, bana şöyle demişti ve gülmüştüm ''akrabayı akrep soksun''.  Artık halacım sana gerçekten hak veriyorum. Soruyorum kendime bazen neden bu insanlar bu kadar güvensiz, bencil, sevgisiz? Ben bu soruya bir cevap ararken uykumu kaçırdım. Eğer bu konuyla alakalı bir bilen varsa beni aydınlatsın. Ben mi çok şey bekliyorum, ya da çok yanlış düşünüyorum? 


Gene başınızı ağrıttım, ben size söyleyeyim Fiona ve Shrek'de malzeme çok, sizler sevgiyle kalın hayatta etrafınızda iyilerle karşılaşın sevgiler.