AbanozLAND

Söz vermek ve yerine getirmek ne kadar önemli bir durum insan hayatında. Hep bişeylerin olmasını bekleyerek geçirir mi ya da verilen sözlere inanmak saflık mı ? Babamın bir sözü gelir hep aklıma ''ya söz verme, ya da çok zor durumda olsan da verdiğin sözü tut''derdi ve ben bu verdiğim söze hep sadık kaldım. Böyle bir terbiyeyle büyümüş olan ben, hala etrafımda sözünü tutmayanları gördükce nasıl diyorum ya konuşulanları yok saymak,seni bekletmek, insan nasıl bir ruh halindedir ki verdiği sözü yok sayıp ''şu an çok meşgulum gelemeyeceğim ya da yapamayacağım der.

Bazen düşünüyorum, bu kadar doğrucu olmamak mı lazım  ? Bunları yazmamın sebebi etrafımda yaşadığım olaylar, olduğundan farklı görünmek , yalan söylemek ne kadar basit insanlar için ama bilinki gözden düşüyorsunuz.  İyi olmak o kadar zor ki bu toplumda, ister istemez sizi güncel hayatınızda şüpheci,kuşkucu olarak yaşayan bir ruh haline sokuyor.

Bazen diyorum "yeter, savaşma olduğu gibi kabul et", ama olmuyor işte..

Bazen diyorum ki babama, "neden bana bu kadar zorlanacağım durumların terbiyesini verdin?'' bıraksaydın bende kasmadan ,sözümün eri olmadan yalan söyleyebilen bir insan olsaydım,  belki benimde hayatım daha kolaylaşırdı.

Ama gene de çok teşekkür ederim, babacım nur içinde yat.