AbanozLAND

Döndük dolaştık ve yine geldik kürkçü dükkanına... Herşey aynı değil ama mümkün mü, bir nehirde aynı suda yıkanmak mümkün değilken? Bugüne kadar yapılanlar, katedilen yolların bazen anlamısız ve etkisiz görünmesi yolların değersizliğinden değil! Zaman zaman bizim o değerleri görememizden... bir açıdan baktığımızda perspektifin önüne bir hatıra, bir insan ya da bir hüzünlü bir duygunun geçmesinden kaynaklı geçici bir durum. Geçicek ya, yoksa nasıl ilerler ve yol alırdık?

Portland'a döndüğümde bir süre buraya ait olmadığım duygusuna kapıldım (merak edenlere: bu tam olarak 7 senedir sorunsuz olarak girip çıktığım ama vizemin değişmesi nedeniyle 11 saatlik yolculuk sonrası 3 saat bekletildiğim havalanından oldu). Sonra kalbimin onun için attığı ve beni anlayan yüreği gördüğümde burası benim yurdumdur dedim. Aslında onunda geçici olduğunu/olabileceğini onun bıraktığı boş odada bu yazıyı yazarken anladım.

Birşeyler değişirken verdiğim bu keskin tepkiler yabancı değil bana... biliyorumki zaman geçtikçe aslında yerinde ve gerekli değişimler olduğunu anlayacağım (hep böyle oldu). Umarım arayışım yolunda bir adım daha atar, dünyayı ve kendimi anlamaya yönelik çabalarıma bir yenisini daha katabilirim bu yeni başlayan süreçte.... Ben kendi arayışımı sürdürüyorum ve umuyorum ki dünyanın başka yerlerinde başka kadınlar kendilerine sunulan kabul görmüş yolların dışına çıkar ve arayışlarına benim gibi devam eder!